Interieur

De éénbeukige kerk is in de zestiende eeuw uitgebreid met dwarsbeuken. De zuider-dwarsbeuk had een soort trapgevel, evenals het ingangsportaaltje in de laatste travee van het schip. In 1822 werden de dwarsbeuken wegens de slechte toestand waarin ze verkeerden afgebroken, maar bij de restauratie van 1960 weer aangebouwd. De toren had oorspronkelijk een hogere spits. Nadat die tijdens een storm op 9 november 1800 op het dak van het schip stortte is hij vervangen door een lagere.

Het torenportaal heeft een stergewelf met een natuurstenen ring in het midden, waardoor voeger de klokkentouwen omlaag hingen. De ribben rusten op kraagstenen waarvan één versierd met een figuurtje met banderol en de overige met bloemmotief. In het portaal staan oude grafzerken uit 1558 en 1569. Het kerkschip, zonder pilaren, wordt overdekt door een houten tongewelf. Het priesterkoor heeft weer een stenen stergewelf. De gebeeldhouwde kraagstenen zijn heel bijzonder, vooral de figuurtjes met een boek in de hand, of een muziekinstrument. De drie kleurrijke glas-in-loodramen uit 1893 verbeelden episoden uit het leven van Sint Genoveva. In de scheidingsboog tussen schip en priesterkoor is een merkwaardige versiering te zien: het onderste gedeelte van een groep blindnissen die boven het gewelf doorlopen. De waarschijnlijke verklaring hiervoor is, dat het koor oorspronkelijk alleen heeft gestaan en diende als de oudere Breugelse kerk. De muur met blindnissen was dan de buitenmuur van dat kerkje. Het schip zou er later tegenaan gebouwd zijn..